بررسی مقایسه ای نتایج کلینیکی استفاده از فلپ کرونالی یا غشای قابل جذب کلاژن، به همراه ماده پیوندی bio-oss+۱۰%collagen، در درمان ضایعات فورکای درجه ii مولرهای فک پایین

زمینه و هدف: بازسازی نسوج پریودنتال در ضایعات فورکیشن، پروگنوز دراز مدت دندان های درگیر را بهبود می بخشد. در این راستا تا به امروز شیوه های متعددی بکار رفته و نتایج آنها مورد مقایسه کلینیکی و هیستولوژیک قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات کلینیکی کاربرد ماده پیوندی استخوان bio-oss +10% کلاژن در همراهی بافلپ کرونالی (bo/cf) یا به همراه استفاده از غشای قابل جذب کلاژن (bo/gtr) در درمان ضایعات فورکیشن درجه ii مولرهای مندیبل می باشد.روش بررسی: این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی مداخله ای یکسو کور (single blind interventional clinical trial) بود که بشکل split mouth طراحی و اجرا گردید. در این مطالعه 10 بیمار شامل 6 زن و 4 مرد با میانگین سنی 42 سال، با 10 جفت (20عدد) ضایعه فورکیشن چپ و راست مندیبل از مراجعین به دانشکده دندانپزشکی گیلان شرکت نمودند. برای کلیه بیماران پس از انجام فاز i درمان، اندازه گیری های نسج نرم شامل عمق پاکت (ppd)، سطح چسبندگی کلینیکی (cal)، عمق افقی بسته فورکیشن (chpd)، فاصله مارجین لثه تا cej (cej-gm) به همراه ایندکس های پلاک و لثه ای ثبت گردیدند. سپس هر یک از دو ضایعه سمت چپ و راست مندیبل به یکی از دو روش درمان شدند. در زمان جراحی اندازه گیری های نسج سخت شامل عمق افقی و عمودی بازفورکا (ohpd/ovpd) و فاصله کرست تا cej (cej-ac )ثبت گردید. کلیه متغیرها 6 ماه پس از درمان، طی جراحی re-entry تکرار و مقایسه شدند. داده ها به کمک آزمون ها آماری wilcoxon (مقایسه نتایج در هر گروه) و mann-whitney (مقایسه نتایج بین دو گروه) با 05/0 p< بعنوان سطح معنی داری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: هیچگونه تفاوت معنی دار آماری در متغیرهای تحت بررسی بین دو گروه مشاهده نشد .(p>0.05) از طرف دیگر در تمام شاخص های تحت بررسی به غیر از فاصله cej-gm در گروه bo/gtr که بدون تغییر باقی ماند و نیز فاصله cej-ac که تغییرات آن در هر دو گروه نسبت به قبل از عمل معنی دار نبود، نتایج قبل و 6 ماه پس از عمل تفاوت معنی داری داشته و نشان دهنده اثرات مثبت هر دو روش درمانی بود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج این بررسی حاکی از مؤثر بودن هر دو روش درمانی در بازسازی ضایعات فورکیشن می باشد. بااین حال و با توجه به بهبود موقعیت نسج نرم (کاهش فاصله cej-gm) در گروه bo/cf، بنظر می رسد استفاده از اتصالات تاجی (براکت های ارتدنسی، کامپوزیت و غیره) می تواند در بهبود شرایط نسج نرم یعنی کاهش تحلیل لثه مؤثر باشد و چنانچه از غشاء استفاده شود نیز سبب ثبات موقعیت لثه و بهبود نتایج حاصله گردد.